Onze wandelavonturen

Wallonia namur richttte zaterdag zijn 37ste Marche d'Hiver in. De startzaal lag in l'Ecole du Génie (de legerbasis) in Jambes, een stadje een drietal kilometer ten zuiden van Namen. Zonder problemen stuurde mijn GPS mij perfect naar de startzaal. Het was 6u15 en het regende stevig. Terwijl ik nog van een koffie genoot kwam Luc (de Viking) van mijn club mij vervoegen. Een blij weerzien na een hele tijd...We besloten dan ook de rest van de dag samen op te trekken.

In de gietende regen trokken we rond 7 uur op pad voor het parcours van 42km. We verlieten het militair domein en trokken langs de Maas naar l'ecluse de la Plante. Hier dwarsten we de Maas en trokken langs de andere oever verder om direct in de eerste controle te komen na 1,5km in l'Ecole Communale de la Plante.

Na de controle verlieten we de Maasvallei en kregen de beklimming van de Tienne Hola voor de voeten....kwestie van wakker worden. Na een heel stevige klim liepen we even over een rustige weg om vervolgens le bois de la Marlagne in te duiken. Over prachtige bospaden in herfsttooi trokken we een hele tijd verder. Uiteindelijk stuurde een stevige afdaling ons richting Malonne waar in de prachtige omgeving van de historische site van Saint Berthuin de controle was opgetrokken.

Na de controle stond weer een stevige klim geprogrammeerd over prachtig (gekapte?) natuurpaden. We daalden even en lieten de 22km stappers van ons vertrekken. Bospaden brachten ons naar de N90, die we dwarsten. Een stapper van les Castors de Vedrin bracht ons op een dwaalspoor...Wanneer we uiteindelijk op het juiste spoor zaten, wezen we hem op een pijl. Waarbij de man opmerkte dat hij eigenlijk een bril moet dragen...We wensten hem veel succes voor de rest van de dag... Na de N90 bereikten we de Samber die we dwarsten via een sluis. We volgden even de Samber en bereikten Floriffoux na een 17tal kilometer. Frans en Jefke kwamen ons vervoegen. En na de koffie trokken we voor de rest van de dag samen op.

We verlieten Floriffoux, lieten de 35km stappers vertrekken, en liepen langs een heel oude eik de velden in. Een klim door het bos bracht ons naar een plateau. Het parcours werd wat rustiger wat klim- en daalwerk betrof. Een prachtig karrenspoor leidde ons door de velden naar Suarlée, waar net voorbij de kerk de vierde controle was opgetrokken.

Na Suarlée wandelden we over rustige wegen naar het vliegveld van Temploux. Waar enkel mooi uitgestalde oude vliegtuigen ons stonden op te wachten. Een zeer afwisselend parcours bracht ons naar de N93, die we even volgden. Bij het betreden van het dorp Belgrade verlieten we de N93 en trokken we door een majesteuse dreef richting château de Flawinne, waar we in de bijgebouwen uitrustten in een typisch waalse controle.

Na de controle brachten leuke natuurpaden ons naar het woongedeelte van Flawinne. Tussen de huizen daalden we naar lager gelegen stukjes natuur. Enkele dreven en weidedoorsteken later liepen we over verharde wegen langs de spoorweg om bij een bushalte de volgende controle aan te treffen. De mensen van wallonia Namur hielden controle in een lijnbus van de TEC. De chauffeur was vervangen door een letterlijke kaartjesknipper van de club. Origineel...

Na de controle dwarsten we opnieuw de Samber en doken snel weer de natuur in. We wandelden door le bois de la Vecquée over prachtige paden. We verlieten even het bos om een drukke weg te volgen. Maar zeer snel doken we achter een tankstation weer de natuur in. Door het bos klommen we lange tijd om het punt Milieu du Monde te bereiken. Door enkele villawijken bereikten we snel de laatste controle aan de rand van de Citadel in Namen. Veel streekgenoten in de controle want WSV Wervik was er neergestreken met een bus.

Wie dacht dat de laatste 4,5km een uitloper gingen worden hadden het verkeerd voor. We liepen over de citadel naar le Route Merveilleuse, die ons prachtige zichten bood op Namen, Jambes, Maas- en Sambervallei. We daalden steeds meer om uiteindelijk de Maas te bereiken langs de quai des chasseurs ardennais. Over de Pont de Jambes dwarsten we de Maas. We volgden de Maas even, om vervolgens door enkele woonwijken snel weer de startzaal te bereiken.

We hadden er een leuke, afwisselende en geslaagde tocht opzitten. Het feit dat we met vrienden wat hadden kunnen bijpraten maakte de tocht nog geslaagder en voor herhaling vatbaar....

 Leuke bospaden na de controle in Malonne

We dwarsten de Samber op weg naar Floriffoux

 Langs de kerk van Floriffoux op weg naar de controle

 Prachtige natuurpaden

 Klimmend door het bos

 We bereikten de kerk en de controle van Suarlée

 Langs de Aérodrome

 Op weg naar de controle bij het kasteel van Flawinne

 De typische waalse controles

 Leuke wandelwegen

 Het kasteel van Flawinne

 Mooie vergezichten

 Genietend trokken we verder

 Over heerlijke natuurpaden

 en door prachtige dreven

 Controle in de TEC-bus (origineel)...de chauffeur stempelde uw kaart af

 Terug de natuur in

 Opklimmend naar Milieu du monde

 Prachtige bospaden

 Boven op de citadel van Namen

 We begonnen de afdaling

 Langs de vestingen over de Route Merveilleuse

 Prachtig zicht op Jambes

 Zicht op de andere zijde van de maasvallei

 De citadel

 Zicht op Pont de Jambes waar we straks zullen overwandelen

 Zicht op Namur

 Prachtige poort

 Zicht op de Sambervallei

 Steeds lager en dichter bij Namur

 Over quai des chasseurs ardennais naar pont de jambes en verder naar jambes

Zondagmorgen teisterde het griepvirus mijn darmen....Toch trokken we richting Zerkegem. RBS Jabbeke is één van die clubs die ons nog maar zelden ontgoochelde en de groene rand rond Brugge is altijd een leuk wandelgebied.

Rond 9u bereikten we het kleine Zerkegem.  Van een prachtige startlocatie als het Sarkoheem kunnen veel clubs maar dromen. Bij onze inschrijving van 1.10€ kregen we een bonnetje voor een gratis koffie of cola en een balpen. We kozen voor het parcours van 30km.

Het eerste stuk was er één van 4.5km. Rustige wegen door een woonwijk loodsten ons uit Zerkegem. We rondden enkele prachtige vijvers (jammer genoeg privé domein) en genoten van de rust en de stilte. De wegen worden geleidelijk aan bedekt met vallende bladeren...voor het eerst krijgen we echt het gevoel dat de herfst in het land is. Een prachtig natuurpad over privé domein leidde ons verder. Het pad ging over in een karrenspoor en geleidelijk bereikten we de eerste controle in de serres van een bloemenkweker. De chrysanten die de komende dagen de graven zullen sieren stonden klaar om naar de bloemhandelaars te worden gebracht. In de serre konden we ons bonnetje omruilen tegen een cola of een koffie.

Deel 2 (3.3km) leidde ons uit het agrarisch gebied en bracht ons door een lauriercentrum naar het centrum van Jabbeke, waar de controle was opgetrokken in de Permekeschool.

Er stond nu een lus van 10km op het programma. Heel eigenaardig werden we uit de dorpskom naar de oprit van de E40 geloodst. We dwarsten de snelweg en kozen een sluipweg die ons de polders instuurde parallel aan de E40 en de drukke spoorlijn naar oostende....kwestie van rust. Deze lange ééntonige polderbaan leidde naar het kanaal Brugge-Oostende. Op het jaagpad trokken we richting Brugge. Na een tijdje dwarsten we het kanaal over een leuk brugje. We liepen nu op het jaagpad richting Oostende. Uiteindelijk werden we even de polders rond Stalhille ingestuurd (natuurgebied Skobbejak). Want een grote weg bracht ons snel terug naar de brug over het kanaal dat we opnieuw dwarsten. Rustige wegen leidden ons onder de spoorweg bij het oude station van Jabbeke en onder de expresweg terug naar Jabbeke. Tot overmaat van ramp liepen we weer een stuk parallel aan de E40 om een andere brug te nemen over de E40. Uiteindelijk wandelden we langs het klein strand en door een woonwijk terug naar de controle. Was het nu het tegenvallend parcours...ik weet het niet maar mijn darmen speelden weer op en ik voelde me heel loom.

In de controle zaten Freddy en Sabine. Samen met hen versterkten we de innerlijke mens. Sabine was ook ziekjes en zij zaten op een kleine afstand. Op dat moment moesten we hier nog een lus van 6.7km en nog 5.5km naar binnen. Maar het parcours en mijn gezondheidstoestand zorgden ervoor dat we de lus lieten vallen en samen met Freddy en Sabine de laatste 5.5km aanvatten.

Het laatste stuk was er één met zeer veel dreven door veel woonwijken. Het bracht ons van Jabbeke terug naar Zerkegem. in het Sarkoheem kaarten we nog wat na van een voor ons tegenvallende tocht. We vonden het moedig van RBS Jabbeke dat ze het aandurfden om een totaal ander parcours te bouwen richting de polders rond Stalhille. Maar wie een zo bosrijke omgeving liggen heeft in zijn omgeving....kan veel meer bieden. Misschien volgend jaar opnieuw richting Snellegem en de bossen

 We lieten het kleine Zerkegem achter ons...

 De herfst is in het land

 We wandelden langs deze mooie vijvers

 Mooie doorsteek over privé domein

 Op weg naar controle 1

 Bij controle 1....de chrysanten staan klaar voor Allerheiligen

 We verlieten controle 1 die was opgetrokken in deze serres

Hier zijn we reeds voorbij Jabbeke (controle 2) en trokken de polders in parallel aan de E40

 Door de polders op weg naar het kanaal Brugge-Oostende

 Op het jaagpad langs het kanaal

 Over dit brugje dwarsten we tweemaal het kanaal

 Op het jaagpad aan de andere kant van het kanaal

 Hier trokken we de polders rond Stalhille in.

 Door het natuurterrein Schobbejak

 De controle in Jabbeke waar we meermaals kwamen..

 De laatste 5.5km...Franco in gesprek met Sabine

 Veel dreven in woonwijken in het laatste stuk

 De laatste meters door het gemeentepark van Zerkegem

 De start- en aankomstzaal het Sarkoheem in Zerkegem

We werden zaterdagmorgen wakker met regen die tegen ons raam tikte. Ik voelde me zeer slap. Het griepvirus was voorzichtig in mijn lichaam geslopen en ik had er een zware werkweek opzitten.We beslisten dan ook om overdag niet te wandelen. We hoopten dat de weermakers het bij het rechte eind zouden hebben en dat het 's avonds ging ophouden met regenen want we wilden, naar jaarlijkse traditie, met de familie naar de spokentocht in Ardooie. Ik hoopte dat een dagje rust mij deugd ging doen.

Rond 6 uur pikten we iedereen op. De kinderen hadden er weer veel zin in en waren leuk geschminkt. Kwestie van de griezels zelf bang te maken.... Bij de aankomst in de Biekorf in Ardooie verliep ondanks het vele volk alles zeer vlot. De spartastappers hadden gekozen om de inschrijving zelf onder te brengen in een partytent. Een goeie keuze want het was veel minder chaotisch in de startzaal zelf.

Gewapend met de paraplu, want het bleef maar motregenen, trokken we in omgekeerde richting van vorig jaar op pad. Vrij snel bereikten we de eerste hoeve die was omgebouwd tot spooktent. Na wat aanschuiven was het puur genieten. Prachtige halloween taferelen, schitterend vermomde griezels, rook, ....alles was aanwezig om de mensen de stuipen op het lijf te jagen. Een nep waarzegster voorspelde dat ik in 2010 veel zal wandelen. Ik kan het nog altijd niet geloven?? Na de hoeve liepen we tegen de wind door de velden over rustige wegen richting centrum Ardooie. Veel huizen waren leuk versierd en hier en daar langs de weg zorgden jongeren voor griezeltoestanden. Bij het jeugdcentrum was de tuin van het jeugdhuis leuk omgebouwd en zorgde zelfs de man met de zeis dat we ons niet op ons gemak voelden. Kort hierna bereikten we de controle waar we ons wat verfristen want de regen bleef maar neerdwarrelen.

We hadden voldoende lang gerust want na de controle konden de paraplus op zak. Een tweede hoeve doorsteek zorgde wederom voor leuke taferelen maar ook voor enkele prachtige verrassingen. Hier is werk aan gedaan...We wandelden in gezelschap van een griezelmoeder met koets verder. We doken de velden in en een smalle steeg tussen de sparren was het ideale actie terrein om ons in het pik donker uitgebreid te laten schrikken. De schrik en het gelach konden we wegspoelen in een partytent waar alles aan 1€ werd aangeboden. Door het centrum en langs de kerk liepen we richting de volgende griezelzone. In enkele tenten moesten we een moord oplossen in groepjes van 6 personen. Aan het einde van het verhaal....liet het lijk ons natuurlijk stevig schrikken. Uiteindelijk bereikten we na een zeer geslaagde tocht opnieuw de Biekorf.

We zijn nu reeds enkele jaren op de afspraak bij de spartastappers voor hun spokentocht (dit was de tiende editie) maar voor ons was dit een zeer geslaagde editie waar door de organisatoren zeer zeer veel tijd en werk was ingestoken. Chapeau....Op naar volgend jaar en hopelijk voor ons en voor de organisatoren zonder regen.

 Margot is leuk geschminkt en is er volledig klaar voor

 Ook Tori wil de griezels zelf de stuipen op het lijf jagen

 De eerste hoeve doorsteek.....prachtig versierd in het teken van Halloween

 Vol enthousiasme verlaten Franco en haar kleinkind Margot de eerste hoeve (spookhuis)

 Veel inwoners van Ardooie hebben hun huis versierd

 Langs de weg zorgen heksen voor animatie

 Bij het jeugdhuis...Griezels zorgen voor halloween toestanden

 Er is zelfs voor de nodige rook gezorgd

 We betreden de tweede hoeve (spookhuis)

 Prachtige versiering

 Op de hoeve is een waar kerkhof opgetrokken

 Baby griezel in zijn koets

 Franco overlegt met de griezelmoeder

 De spoken wezen ons de juiste weg....na dat ze ons lieten schrikken

 Overal prachtige versieringen in teken van Halloween

Zondag richting Godewaersvelde getrokken. Godewaersvelde is een gemeente in Noord Frankrijk (departement Nord arrondisement Duinkerke) net voorbij Poperinge en aan de voet van de Catsberg.

De derde zondag van oktober zijn er ieder jaar op de flanken van de Catsberg Sint-Hubertusfeesten met om 11u de traditionele paardenwijding. De wandelclub 't Vlaemsch Huizeke richt naar aanleiding van die feesten ieder jaar een wandeltocht in die langs de paardenwijding en de Sint-Hubertusfeesten passeert.

We waren nog nooit op deze tocht en spraken na de open grenstocht van gisteren af met onze vrienden Marc en Marleen om er eens naar toe te trekken. Meer dan voldoende marspijlen loodsten ons reeds vanuit Poperinge perfect naar Godewaersvelde. Eénmaal in het dorp piloteerden medewerkers van de wandelclub ons perfect naar een grote parking. Na een tiental minuten stappen stonden we bij de overvolle startzaal en konden we na de administratieve plichtplegingen op pad trekken.

Een ommetje door enkele woonwijken stuurden ons door het centrum van Godewaersvelde. We genoten even van de typische sfeer in het dorpje voor we over de oude spoorwegbedding werden weggeleid. We verlieten de bedding en begonnen aan de eerste beklimming van de Catsberg. Rustige wegen brachten ons steeds hoger en tussen de wagens van de vele Fransen die in plaats van te voet met de wagen naar boven trokken om de paardenwijding gade te slaan. Eénmaal boven konden we onder enkele tenten genieten van een uitgebreide catering op de controle. We hielden het bij een kom soep....

Na de controle was het even zoeken naar het juiste spoor en de splitsing maar gauw waren wij op pad voor een lus die ons richting Meteren bracht. We daalden over onverharde wegen. Rustige paden namen het over en we bleven constant de mast op de Catsberg in het vizier houden. Het parcours werd golvend en de zon zorgde ervoor dat we het warm kregen. We werden uiteindelijk over onverharde wegen voor de tweede maal naar de top van de Catsberg gestuurd. Tijd om het verloren vocht te compenseren met een heerlijk streekbier...met de naam Henri Le Douanier.

Na de controle trokken we door de Sint-Hubertusfeesten op de top van de Catsberg en langs de abdij. We genoten van de aangeboden panorama's en begonnen aan de afdaling. De parcoursbouwer trakteerde ons op heerlijke bospaden en een tijdje slingerden we ons over de bosrijke flanken van de Catsberg. Uiteindelijk verlieten we het speelterrein van de Catsberg en trokken over verharde wegen terug naar Godewaersvelde.

In de zaal genoten we nog na bij een heerlijke picon (typisch voor de streek) voor we voldaan huiswaarts trokken na een gezellige wandeldag in een heerlijke streek. Het parcours en de sfeer errond hadden ons wel kunnen bekoren...

 De omgeving van de startzaal

 De traditionele beenhespen zijn al volop aan het draaien

 Kort na de start....de eerste natuurpaden

 Door het centrum van Godewaersvelde

 Hier verkoopt men Potje Vleesch, een specialiteit van de streek

 Een oude spoorwegbedding leidde ons uit Godewaersvelde

 We begonnen aan de beklimming van de Catsberg

 Op weg naar de top van Mont des Cats

 Bijna boven...

 De sfeer rond de controle boven op de Catsberg

 We daalden opnieuw van de berg af

 Golvend terrein op de lus rond de Catsberg

 De dames kregen het warm

 Genietend in het herfstzonnetje

 Terug op weg naar de Catsberg

 We beleven maar klimmen en kregen leuke panorama's

 Oef...we zijn boven

Op de top van de Catsberg...marktkramers in het teken van de Sint-Hubertusfeesten

 Prachtig zicht boven op de Catsberg

 De Sint-Hubertusfeesten draaien volledig rond de paardenwijding

 We daalden nogmaals van de Catsberg

 Prachtige paden

 We lieten de Catsberg steeds meer achter ons

 En kregen de kerk van Godewaersvelde in zicht

Bij de aankomst zorgen jachthoornblazers voor sfeer

Vorige week hielden verbouwingswerken aan ons huis, ons van de vlaamse wandelwegen. Ik had er dan ook zin in om er dit weekend stevig in te vliegen. Ik koos voor de 50km van verbroederingstocht van de Padstappers en de Heidetochten met als startplaats Viane (in de omgeving van Geraardsbergen). Franco had geen zin in 50km en trok met enkele vrienden naar Rekkem voor de Open Grenstocht ingericht door onze club de 12 uren van Lauwe.

Rond 6u15 bereikte ik de startzaal in Viane. We konden nog niet van start gaan en kregen pas rond 6u45 onze inschrijfkaart. Na het invullen van de kaart trok ik op pad samen met Ignace van Brakel, Mario uit Zottegem en Marnix uit Rumbeke. We werden direct de natuur ingestuurd. Drassige weiden en natuurpaden leidden ons verder, het was voortdurend zoek naar het juiste spoor in het donker. Gelukkig had Marnix een zaklamp bij. Bij de spoorweg ruilden we de natuurpaden in voor rustige verharde wegen. Over een golvend parcours wandelden we naar Galmaarden waar de eerste controle was opgetrokken.

We twijfelden even bij de splitsing na de controle maar kozen uiteindelijk voor het juiste spoor richting de markt van Galmaarden. Achter de door een brand geteisterde kerk trokken we de natuur in. Een bosrijk stuk langs een riviertje dat ik mij herinnerde uit de Urbanustochten van enkele maanden geleden toen we hier in tegenovergestelde richting passeerden. Bij de watermolen verlieten we de natuurpaden en over rustige wegen trokken we richting Vollezele. Bernard Cools kwam ons vervoegen net voor we de dorpskom van Vollezele bereikten. De controle was opgetrokken in het vaste lokaaltje waar we dit jaar met de Heidetochten ook controle hadden.

Na de controle trokken we als vijftal op pad en liepen door het centrum van Vollezele. We wandelden over rustige wegen langs het kasteel van Steenhaut. Bernard en Marnix lieten ons in de steek en trokken in duo verder. Wij bereikten over enkele mooie wandelpaden het centrum van Lieferinge waar in het buurthuis de derde controle was opgetrokken.

Na de controle volgden we een kasseiweg en boven sloegen we linksaf. Een karrenspoor nam ons een hele tijd op sleeptouw voor we een vettig pad tussen de bomen voor de voeten kregen. We bereikten Strijland waar we de grote weg dwarsten en via mooie natuurwegen rondden we het gehucht. Dwars door een gerooid maïsveld wandelden we naar een heel mooi stukje natuur dat we betraden en verlieten door heel nauwe wandelpoortjes. Uiteindelijk leidde de grote baan ons naar Gooik waar de controle niet was opgetrokken in volkscafé de Cam maar in de parochiezaal achter de kerk. Er stonden een kleine 25 kilometer op de teller..we waren halfweg.

Na de controle liepen we opnieuw door het centrum en na de splitsing trokken we over leuke onverharde paden verder. We kwamen op een plateau en bereikten het grondgebied Roosdaal. Uiteindelijk leidden de rustige wegen ons naar de prachtige doorsteek van het Neigembos. Over gigantische treden daalden we door het bos. Leuke paden brachten ons naar de grote weg die we opnieuw dwarsten. Een wandelaar van de Boerenkrijgmarsen was ons komen vervoegen en Ignace trok stevig door. Ik moest harken om bij te blijven over het golvend parcours. Ik kon het groepje net nog blijven volgen tot aan de controle in Lieferinge.

Na de controle volgden enkele kasseistroken elkaar snel op en het tempo werd mij te hoog en ik liet de 3 wandelaars gaan en koos voor mijn eigen tempo. De traditionele Bergstraat langs het Steenhoutbos dook op en boven liepen we door de wegeniswerken richting controle inVollezele waar we voor de tweede maal voorbij kwamen. Nog een kleine 13 kilometer.

Wat volgde was een stuk van 8 kilometer die ik solo aflegde. Leuke paden leidden ons uit Vollezele en over rustige wegen wandelden we naar de omgeving van de Congoberg. Een leuke aaneenschakeling van golvende paden en wegen brachten ons verder. Een leuk pad tussen de wilgen nam het over en zette ons af op een merkwaardig pad door het veld. Een wijde boog bracht ons geleidelijk terug naar Galmaarden en de laatste controle. Veel bekenden...Jean en Liliane zaten er buiten een boterham te eten... binnen zaten Patrick en Linda...en bij het verlaten van de controle doken Rik en Isabelle op. Tijd voor een leuke babbel....

Het laatste stuk herinnerde ik mij nog uit de Urbanustochten. Een karrenspoor bracht ons langs en rond de spoorweg. We klommen lichtjes en boven werden we aan een mooie kapel rechts af gestuurd. De kerk van Viane dook al op. Verharde wegen brachten ons in een wijde boog terug naar de startzaal na een geslaagde 50km. De klok wees 13u50. Na het afstempelen en ophalen van mijn t-shirt trok ik richting Rekkem waar ik tijdig aankwam om samen met Franco en veel vrienden na te genieten in de startzaal van de Open Grenstocht. ik deed dit niet met Picon zoals velen maar enkele bruine Leffes moesten de verbruikte calorieen weer aanvullen.

Persoonlijk vond ik de 50km van vorig jaar met de Bosberg en de Muur mooier....maar deze editie had ook zin charmes en was wederom zoals we van de Padstappers gewend zijn een voltreffer.

Het werd dag op weg naar Vollezele

Leuk pad net voor Lieferinge

 Karrenspoor in de omgeving van Strijland

 Dwars door het gerooide maisveld

 Een leuk pad op weg naar Gooik

 We bereikten de kerk van Gooik

 Na de controle in Gooik...opnieuw leuke natuurpaden

 We bereikten Neigembos

 De traditionele trap door Neigembos

 Vollezele kwam opnieuw in zicht

 Mooie paden op weg naar Vollezele

 De controle in Vollezele

 Dit mooie wandelpad leidde ons uit Vollezele

 Mooie paden in de omgeving van de Congoberg

 Genieten...

 Prachtig pad tussen de wilgen richting Galmaarden

 Dwars door het veld

 Na de laatste controle in Galmaarden...leuke paden

 Mooie kapel

 De laatste paden richting Viane

Hield een familiefeest ons zaterdag nog thuis, dan waren we zondag weer op pad. We kozen voor de Kruikenburgse wandeltochten vanuit Ternat. Deze tocht stond vorig jaar ook op ons programma maar de weergoden beslisten er toen anders over en we bleven toen dicht bij huis (Hooglede). Dit jaar lieten diezelfde goden het wel toe dat we de westkant van Brussel opzochten.

Rond half negen bereikten we Ternat en vonden we nog een plaatsje op de speelplaats van de basisschool de Horizon, die dienst deed als startzaal. We kozen voor het parcours van 32km. De parcourstekening leerde ons dat het parcours werd uitgetekend over de gemeenten Ternat, Wambeek, Sint-Martens-Bodegemen Sint-Ulriks-Kapelle. Anders gezegd dwars door één van de mooiste stukjes van het Pajottenland.

Na de start volgde we nog even de drukke weg maar snel doken we de natuur in over een landbouwleerpad. We trokken direct samen met de 8km stappers op pad. Rustige golvende wegen brachten ons richting Wambeke. Na het dwarsen van de spoorweg leidde enkele leuke paden ons naar het drie dorpen wandelpad die ons naar het centrum van Wambeke brachten. Een zeer hulpzame organisator kwam met zijn wagen vragen of we nog geen problemen hadden gehad met de pijlen. Terwijl we met hem praten liepen we echter verkeerd. Na enkele telefoons en wat extra kilometers kwamen we terug op het punt waar de man ons aansprak en zagen we dat we het pad langs de maïs hadden gemist. Uiteindelijk leidden rustige wegen ons naar de controle in café de Vierhoek bij Pitje en Monique na een goeie 8 kilometer.

Na onze eerste rustpauze kregen we bijna direct weer natuurpaden voor de voeten. Een heerlijk pad langs de akkers leidde ons terug en we sloten opnieuw aan bij de andere wandelaars op een enig mooi opklimmende holle weg. Boven bleef het genieten op heerlijke paden. Even de weg dwarsen en over een grasperk liepen we naar een maïsstoppelveld die ons afzette in de dorpskom van Sint-Martens-Bodegem. Even door het centrum en opnieuw doken we de natuur in. Heerlijke doorsteekjes klimmend en dalend stuurden ons door het prachtig landschap van het "Toscaans" pajottenland naar Sint-Ulriks-Kapelle. Het was bijna middag en de controle zat overvol...we vonden er toch een plaatsje. Jammer genoeg geen cola meer...Dit vonden wij vroeg middag en al geen cola meer.

Wat volgde was een lus van een goeie 9 kilometer. We daalden over trappen achter de kerk en doken opnieuw de natuur in. Een heerlijk bosje langs de E40 leidde ons naar kasteel "La Motte". We genoten even van de mooie omgeving en trokken over mooie doorsteekjes verder. Een karrenspoor parallel aan de E40 leidde ons naar een brug waar we de E40 dwarsten om het gehucht Vitseroel te bereiken. Dwars door de akkers zochten we de volgende bosdoorsteek op die werd gevolgd door een heerlijke dreef die opklom om ons af te zetten op een mooi plateau. Van het plateau daalden we af naar de prachtige omgeving van het kasteel Nieuwermolen met zijn heerlijke vijvers. Vanaf het kasteel wandelden we over rustige verharde wegen terug naar de controle in Sint-Ulriks-Kapelle.

Vanuit Sint-Ulriks-Kapelle brachten leuke paden ons naar Sint-Martens-Bodegem, waar in het Castelhof de volgende controle was opgetrokken. Na onze laatste stempel doken we snel weer de natuur in en heerlijke paden brachten ons naar het natuurdomein Opalfene die we over gekapte bospaden verkenden. Uiteindelijk leidde een leuke aaneenschakeling van paden ons terug naar het centrum van Ternat en de aankomst.

De overvolle startzaal (2441 deelnemers) wachtten op de prijsuitreiking en genoten na van een leuke afwisselende wandeling zoals we ze graag hebben.

Bijna direct na de start liepen we over het landbouwleerpad de natuur in

Franco werd gecharmeerd door een kudde schapen

Leuke paden in een pril zonnetje

Op pad naar Wambeke

Via het drie dorpen pad wandelden we naar Wambeke

Schilderachtige paden in de omgeving van Wambeke

Langs de mais op weg naar de controle...

in café de vierhoek bij Pitje en Monique

Direct na controle 1 opnieuw de natuur in

Heerlijke paden

Prachtige holle weg

Pittig klimmetje

Over het stoppelveld op pad naar Sint Martens Bodegem

Leuke doorsteekjes

Het "Toscaanse" pajottenland

Sublieme paden

In dalende lijn tussen de maïs

Op weg naar de controle in Sint Ulriks Kapelle

Bij de kerk van Sint Ulriks Kapelle vertrokken we voor een lus van een goeie 9 kilometer

Opnieuw direct de natuur in

Langs het kasteel La Motte

Prachtig zicht op Sint Ulriks Kapelle

Dwars door de velden

Prachtige dreef

Franco bedwingt een stevig klimmetje

Boven genietend op het plateau

We bereikten de vijvers rond het kasteel Nieuwermolen

Hier zie je het prachtig kasteel Nieuwermolen

Na een tweede controle in Sint Ulriks Kapelle leidden deze wegen ons weg

Een prachtig reeenperk

Prachtige paden brachten ons naar Sint Martens Bodegem voor de volgende controle

Na Sint Martens Bodegem op pad voor het laatste stuk...steeds natuurpaden

Een prachtig stukje bos

Even over een beekje

Uit het bos klimmen...

Eén van de vele kappelletjes langs het parcours

Leuke wegen brachten ons terug richting Ternat

De laatste loodjes van een heerlijke en afwisselende tocht

Het komend weekend hoeft U geen wandelverslagen te verwachten. Franco is zaterdag jarig.

We vieren dit een gans weekend in Centerparcs de Kempervennen in Nederland.  Het weekend van 03/10/2009 trekken we opnieuw onze wandelschoenen aan.